going south

Het is 1 december hoera, over 5 dagen stort Sinterklaas hopelijk chocolade muntjes op mijn bankrekening!

Het is blijkbaar 2 weken geleden dat ik hier nog mijn best heb gedaan en in 2 weken kan veel gebeuren, en zo geschiedde.
Naar werk zoeken word je na een tijd ook beu, dus besloot ik de kangoeroe bij de buidel te vatten en te zoeken naar een compagnon die samen met mij low budget style de oostkust wou afreizen,al road-trip surfend. Op een zilveren wolk daalde Stefan Jahrmann aka The Jar aka Jahrhead neder, all the way from Vienna in Austria. Tussen pot en pint en goedkope wijn besloten we een duik-snorkel expeditie te ondernemen in het Great Barrier Reef, vervolgens een busje te huren om dan een pad van vernieling te veroorzaken tussen Cairns en Sydney.

De dag erna zaten we met een kurkdroge mond en stevige koppijn  - vermoedelijk van het warme klimaat hier - in een job centre het internet af te speuren naar goeikope busjes toen PLOTS de duivel himself uit zijn hol kroop (in het lichaam van een blonde Sheila) en riep: "I AM LOOKING FOR A STRONG BELGIAN GUY FROM WIJNEGEM IN ANTWERP FOR BANANAPICKING, STARTING FROM TOMORROW".
Ik kreeg daar dus de job van mijn-leven-in-Australie in mijn schoot gesmeten terwijl ik net mijn ja-woord had gegeven aan the Jar. Kiezen tussen lowbudget de oostkust afreizen of 1 maand bananen plukken en 100.000.000 $ verdienen, moeilijke keuze, en moeilijke keuzes zijn toevallig niet mijn specialiteiten. 2 Afgrijselijke minuten vol twijfelen en telefoneren en worstelen met the Jar besloot ik to stick with the plan. Ik bedankte dus voor de job, we boekten een diving trip en ineens ook een busje voor een maand. Zware beslissing, maar nu ik er voor de 10.000e keer over geschreven heb voel ik mij al veel beter hoor.

Enkele dagen en een prachtige duik-snorkel trip later  verlieten we Cairns in onze vers gestolen ik bedoel gehuurde hippie camper. Met een opgelucht hart weliswaar, want in Cairns kan je 2 dingen doen: keihard feesten of dure trips boeken naar schone plaatsen, met andere woorden: met geld smijten. Na 10 dagen in Gomorra schreeuwde mijn lever om rust en mijn walking boots om vers asfalt, dus scheurden we richting Cape Tribulation, een tropische uithoek in Noord-Oost Queensland.  

We zagen er schone stranden en prachtige jungle, helaas geen Cassowaries (wel een crocodile yeah yeah), en ontzettend veel hippies. Om de een of andere reden, waarschijnlijk door de prachtige natuur en wat nageboorte van het Cairns Eclipse festival, hadden alle hippies in Australie besloten bomen te gaan knuffelen in de Cape Tribulation jungle. Geen probleem natuurlijk, maar na 3 dagen Cape Tribulation was het wel eens tof om in een rivier te zwemmen zonder naakte beschilderde gitaarspelende mannetjes en vrouwtjes.

Momenteel bevinden ik en the Jar ons in Airlie beach aka Cairns in het klein. Je kan hier dus: keihard discodansen of dure trips naar schone plaatsen boeken. Beide missies zijn volbracht, morgen gaan we op een snelle boot naar de Whitsunday Islanden (hiel scheun, google maar eens), en dan vlammen we in hoog tempo richting surfgebied - met eventueel hier en daar nog een tussenstopke of twie drei.
Dat gaat persoonlijk als ik even vrijuit mag spreken toch wel een fameus feest in mijn innerlijke zelf zijn: terug een surfplank hebben en rustig aan de dag in en uit surfen, want laten we eerljik zijn, daarvoor was ik toch naar hier gekomen. Je zou denken dat je overal in Australie kan surfen, totale misvatting dus, en aan die prachtige parelwitte-kokosnoot-snikhete postkaartstranden kan je niet eens zwemmen omdat het daar vol met crazy crocodiles en jellyfish that want to kill you zit.

Voor wie geen facebook heeft smijt ik hier nog wat foto`s on line!

A ja en ik hoor dat het heel koud is in Belgie maar jullie moeten echt niet klagen want hier is het zo heet dat ge uw tong verbrandt als ge inademt en dan nog eens als ge uitademt!