Wellington

27 maart 2013 - Wellington, Nieuw-Zeeland

Jeroen (Jay, Jay Jay, Jerro)

Mijn persoonlijk hoogtepunt was toen we ontdekten dat we de linkervoorbox van de autoradio terug konden laten werken door er goed aan te sleuren en er wat stenen en ijzers in te rammen! Hoogdagen voor de Toro Rosso!

Mijn persoonlijk dieptepunt was, buiten al het gezing, toen we ontdekten dat de linkervoorbox kapot was!

Ruben (Bruken, Bruk, Brock, Thierry, Hubert)

Acht en een halve second adrenalinestoot was mijn hoogtepunt, sorry Kiwi chicks. Het was een bungeejump van 134 meter (misschien wordt het nog verbroken door een betere skydive). Hoogtepunt 2 was het beklimmen van een berg met Il Toro Rosso. Ni gewoen nen bergpas, mor een staalhard 4 x 4 parcours!! Trouwens ook gaffels van poempe in the back van den Toro.

Mijn persoonlijk dieptepunt was dat ik langs al mijn gaten begon te lekken (ik was een beetje ziek).

Joris (Slowmo, The Amazing Three Hair Moustache)

Een (lastige New-Zeelandse toetsenborden hebben geen accent grave) van mijn hoogtepunten was sowieso het tranentuitende weerzien met m'n liefste broertje, die de "short black coffee" op zijn platteau in enkele ogenblikken omtoverde tot een "extra gezouten slappe koffie", door de gelukstranen die overvloedig in het bekertje stroomden (misschien hebben zijn gigantische okselvijvers ook wel hun steentje bijgedragen).

Zulke emotionele toestanden kan je echter ook in je eigenste saaie huiskamer meemaken, wat niet gezegd kan worden van mijn tweede hoogtepunt:
Na een dag stevig stappen door de verlaten wildernis rond Lake Manapouri aankomen aan een gigantisch uitgestrekt strand, omringd door dichtbegroeide toppen, een overvloed aan kurkdroog hout op de vloedlijn en als je honger had hoefde je je tong maar uit te steken en de sandflies kropen gewillig je keelholte binnen.

Mijn laagtepunt was ongetwijfeld mijn klunzige "backpack-grind" tegen "den borduur" op het einde van onze pittige mountainbike tocht. Ik had ogenblikkelijk verlost geweest van mijn prachtige moedervlekken op mijn rug, moest ik geen stevige rugzak hebben opgehad.

Wat een prachtreis, merci!

Tom (Tony, Tony T, Gabby, Sergeant Chaos, Piraat, Captino, Whitecap, Boritsjkov Barbarousse, Vuurtoren)

Mijn persoonlijk hoogtepunt was, miljaar seg, euhm, uhahaha, heel de reis was eigelijk gewoon een hoogepunt euuh ik heb geen hoogtepunte.. euuhh een dieptepunt uhuhu pffffff zet der mor gewoen pffff bij. Nei een hoogtepunt, mountainbike vonk wel een goeike, sieggg pfff ik vin da zoe lastig joenge, van die shtoeme dinge, joa fokt da! Een echt dieptepunt was mijnen eerste boterham met vegemite. Een echt hoogtepunt was wel het uitzicht na onze tweedaagse wandeltocht in fiordland met uitzicht op onze slaapplaats. 

Joris Lauwers (Lauwers, Lauwe, Bolting Chaos)

Heeeey iedereen ik zit nu al op het vliegtuigje maar mijn vriendjes schrijven graag in mijn plaatsje! Mijn persoonlijk dieptepunt was elke keer dat ik mijn portefeuille of gsm kwijt was, zowat de hele reis dus! Hoogtepunten waren er dus niet echt behalve elke keer toen ik mijn portefeuille of een vergeten boterham met corned beef terugvond in mijn slaapzak! Die momenten zal ik nooit vergeten! xxxxx

 

Foto’s

3 Reacties

  1. Anouk Muylle:
    27 maart 2013
    Za-lig :)
  2. Goossens Peter:
    1 april 2013
    Bedankt voor de grote culinaire ontdekking," marmite" is een geschenk waar we lang van zullen (moeten) genieten,hoe dunner hoe beter op de boterham! We houden nog wel een beetje over voor als je terug bent, maar dat is voor binnenkort...
    Groeten Peter
  3. Papa:
    7 april 2013
    Antwerpse verkoopcijfers van choco en poepgelei spectaculair gedaald. Jeroen, zend asap meer marmite en vegemite: onze voorraad slinkt met het uur, de mensen raken verslaafd en geagiteerd. Ons broodje is gesmeerd, de marmitewagen bolt.